Fuksov bajkoviti svijet između Kafke i Orwella
Neobičnoj pojavi i tumačenjima Fuksovog romana Miševi Natalije Mooshaber, prvenstveno kao društvene parabole, pridružuje se neobičnost stila, originalnost, iščašenost i bizarnost Fuksove poetike. Kako bi istaknuo limitiranost svijeta u kojem se ljudima upravlja kao lutkama, Fuks posuđuje puno od kazališta, pa i od animiranog filma. U škrtoj fakturi grotesknog lutkarskog kazališta Fuks ostvaruje bogate nijanse značenja. Naoko, sve se događa pred nama, sve je naoko do banalnosti konkretno i jasno, ali u finom i bogatom pletivu značenja mnogo što ostaje natuknuto, pa se tek pažljivijom analizom teksta može doći do pitanja, koje obično ima više od jednog mogućeg odgovora. Mnogi od onih koji su analizirali Fuksov tekst upućuju na pripovijedanje između redaka. Čini se da se između redaka može iščitati više informacija i smisla, čak i kada ne pokušavamo razumjeti simboliku, nego što se dobiva doslovnim čitanjem.