“U knjizi Kritika eshatologijskog uma prezentiran je ozbiljan i uspjeli pokušaj da se na bazi jedne objektivističke analitičke sheme rekonstruira geneza, glavni aspekti te teorijski i dijelom praktički domašaji filozofije prakse s obzirom na problem otuđenja. Analiza je ekstenzivna i imanentno kritička, a autorove opservacije i procjene sadržajne su i korektne i najčešće koncilijantne. Autor jednoznačno afirmativno vrednuje teorijski domašaj filozofije prakse uopće i s obzirom na problem otuđenja, ali ima i utemeljene prigovore. Njegov prikaz sadrži novine u analiziranim segmentima i ocjenama. Ekstenzivno je i na više mjesta dokumentirana unutarnja sprega ove orijentacije s klasičnom njemačkom filozofijom, a manje sa suvremenom filozofijom. Temeljna pozicija filozofije prakse dokumentirana je usporednim prikazom radova glavnih zastupnika orijentacije, iz čega su vidljivi i njihovi međusobni odnosi i utjecaji. U zaključnom razmatranju autor pokušava formulirati i ocjenu pojedinačnih doprinosa Kangrge, Sutlića, Vranickog i Supeka s obzirom na razmatranu temu. Sigurno da je razložna autorova tvrdnja da je o stajalištima filozofije prakse kronično izostajala meritorna diskusija, što je i inače karakteristika naše filozofije, tako da je takva diskusija još uvijek samo deziderat.” (Hotimir Burger)